TOLSTOJ'S DOCHTERS ; DE GENEZER

Details van dit toneelstuk

We bevinden ons met dit toneelstuk in Rusland op het landgoed van Lev Nikolajevitsj Tolstoj. Deze vaak neerslachtige en soms ook enthousiaste romanschrijver met vooruitstrevende denkbeelden, is niet bij machte zijn idealen van vrijheid, verandering en humaniteit in zijn gezin en op zijn landgoed te verwezenlijken. Over de aard en de gevolgen van die tegenstrijdigheid gaat dit toneelstuk. Als hoofdpersoon eist Tolstoj van zijn drie dochters absolute overgave en instemming met zijn inzichten en denkbeelden. Zijn volwassen dochters die uiteraard een eigen leven willen leiden beschouwt hij, vreemd genoeg, als een verlengstuk van zichzelf. De verschillende spanningen die daaruit voortvloeien zijn de motor van deze tragedie die nog extra reliëf krijgt met de komst van twee gasten Guido en Jean Paul Sartre. Hun aanwezigheid, zeer verschillend van aard, brengt Tolstoj nog meer in verwarring. Sartre probeert tweemaal een gesprek met Tolstoj op gang te brengen. Dit leidt tot onthullende en tot enkele hilarische momenten in hun conversatie. De eenzame gast Guido, een tragisch en geformaliseerd personage, blijkt niet zozeer een gast dan wel, zoals Sartre vermoedt, een spion te zijn. Hij pleegt later zelfmoord temeer daar zijn geest in een vreemd lichaam gevangen zit, een lichaam dat genetisch gemanipuleerd werd. Tatjana, de opofferende "lievelingsdochter" van Tolstoj schenkt psychisch zoveel weg van haar vader dat ze totaal uitgeput raakt en pleuritis krijgt. Ze sterft daarna. Haar zuster Anna, die arts is, heeft haar tot grote ergernis van Tolstoj niet kunnen genezen. Hij jaagt haar de deur uit. Ook de rebellerende dochter Olga verlaat uiteindelijk, tegelijk met Sartre, het huis. Ieder in een eigen richting verlaten ze het toneel. Tolstoj blijft na deze ontwikkelingen ontredderd en alleen achter.