Niemand heeft me ooit een eigen land beloofd

Details van dit toneelstuk

Alice heeft een nieuwe vriend, die ze vanavond voor het eerst meeneemt naar haar ouders. Terwijl ze op hem wacht, zodat ze samen hun entree kunnen maken, arriveert een pelgrim. Hij is op weg naar het Beloofde Land, met kar en paard. Zijn paard heeft al dagen niet gepoept en de pelgrim is dringend op zoek naar iemand die naar het paard kan kijken. Alice’s moeder is dierenarts, maar ze is weg, naar een spoedgeval. Alice nodigt de pelgrim uit om mee te eten. Zo kan hij wachten tot haar moeder er weer is en ze hoopt dat de aanwezigheid van de reiziger de spanning rondom de eerste kennismaking tussen haar vriend en haar ouders wat zal breken. De aanwezigheid van de pelgrim, die zijn eigen droom leeft, vrij en onafhankelijk, raakt een gevoelige snaar bij alle aanwezigen. In de loop van de avond herinneren zij zich welke dromen zij hadden en hoe zij hadden willen leven. Terwijl Alice’s moeder uiteindelijk het paard van zijn koliek ontdoet, wordt de moeizame verhouding tussen Alice en haar ouders ontdaan van oude patronen en vastzittende emoties. Het stuk is gebaseerd op een waar gebeurd verhaal. De verhalen van mijn loodgieter, die met kar en paard op weg ging naar het Beloofde Land, inspireerde mij om dit toneelstuk te schrijven. De ontmoeting in dit stuk, tussen een onverwachte reiziger en een enigszins disfunctioneel gezin, is een samensmelting van meerdere momenten tijdens zijn reis, waarbij ik met name geput heb uit ontmoetingen in Zuid Frankrijk. Iedereen die hij daar ontmoette had wel ‘een verhaal’ – steeds hetzelfde verhaal. Ze deden nooit wat ze echt wilden. Ze bleven dromen van een beter leven, maar hadden nooit echt geprobeerd om hun dromen waar te maken.